Apostolischen

De Nederlandse geschiedenis van de Apostolische kerk is verbonden met de naam van de Duitser Friedrich Wilhelm Schwartz (1815-1895). Schwartz was apostel van de Apostolische Zending die in 1835 was ontstaan in Engeland. Bij de Apostolische Zending meende men dat de wederkomst van Jezus was uitgebleven, omdat  de kerk vier ambten had verwaarloosd: de apostelen, profeten, evangelisten en herders/leraars. Langzamerhand had de Apostolische Zending zich verspreidt over Europa en de wereld. De organisatiestructuur was ingewikkeld Ze kende twaalf leiders, de twaalf apostelen. Deze hadden de wereld verdeeld in twaalf stammen, genoemd naar de twaalf zonen van Jakob. Iedere apostel moest in zijn stand de vier ambten uit de tijd van Paulus invoeren.

Schwarts behoorde tot de gemeente van Hamburg. In 1863 werd hij tot het apostelschap genomen via een profetie die hem riep naar Amsterdam. De profetie was voor hem duidelijk, zodat slechts enkele weken later hij arriveerde in Amsterdam. In Amsterdam zocht hij samenwerking met de christelijk gereformeerden en met de Vrije Evangelische Gemeente van dominee Jan de Liefde. Hier vond hij meer weerklank zodat zelfs enkele bezoekers van De Liefde de overstap deden naar de Apostolische Zending. Vanuit Amsterdam vond de verdere verspreiding plaats naar Noord-Holland. Dat verliep via Enkhuizen, daar genoot evangelist Gerrit Lankamp enige bekendheid. Lankamp was verbonden met de Vereniging ter Verbreiding van der Waarheid in Enkhuizen. Een dergelijk Vereniging was ook in Den Helder. Voor zover bekend had Apostolische Zending geen vat op de Helderse Vereniging, maar in Enkhuizen was dat wel anders. Swartz kon zo bezielend preken vooral over de naderende wederkomst dat de hele Vereniging apostolisch werd. Ongeveer 160 mensen lieten zich 'verzegelen', zoals dat genoemd wordt bij de apostolischen. 

Onder deze verzegelden in Enkhuizen was ook scheepsbouwer Klaas de Boer. Deze begon de apostolische leer in Den Helder te verspreiden. Na het overlijden van Schwartz in 1895 ontstond er een opvolgingsstrijd, die leidde tot een splitsing van de kerk. Naast de HAZK ontstond de Hersteld Apostolische Zendinggemeente in de Eenheid der Apostelen (HAZEA). Oudste De Boer hield aanvankelijk apostolische diensten aan de Fabrieksgracht, daarna in de Wezenstraat, en vervolgens werd een vergaderruimte ingericht in een woning in de Keizerstraat. Vanaf 1898 hield men diensten aan de Loodsgracht en later in de Hoogstraat.

​

In 1937 kon een stuk grond worden gekocht in het nieuwe uitbreidingsplan. Daar werd een nieuw kerkgebouw aan de Sumatrastraat gebouwd, maar de eenheid bleef niet bewaard. In 1946 ontstond er binnen het genootschap een scheuring die uiteindelijk leidde tot de vorming van de Nieuw Apostolische Kerk. Aanvankelijk bestond deze slechts uit één gezin. De overige leden van de gemeente sloten zich aan bij het Apostolisch Genootschap en bleven kerken in de Sumatrastraat. Het kleine groepje van de Nieuw Apostolische Kerk kon zich verder uitbreiden en gebruikte een lokaal aan de Broodsteeg van 1955 tot 1961. In 1961 nam de Nieuw Apostolische Kerk een vergaderlocatie in gebruik aan de Torenstraat, met 80 zitplaatsen. In 2007 werd een nieuw gebouwd kerkje aan de Annie Romeijn Verschoorlaan in gebruik genomen.

​

Er zijn nu twee kleine apostolische gemeenschappen in Den Helder. Het Apostolisch Genootschap kerkt nog steeds in de Sumatrastraat. Het gebouw is in de loop der jaren meerdere keren verbouwd. De geloofsopvatting van het Apostolisch Genootschap is vrijzinnig. Er is geen algemeen omlijnd godsbeeld binnen het Apostolisch Genootschap. De Bijbel wordt niet gezien als het enige Woord van God, maar vooral als een verzameling verhalen, morele lessen en waardevolle metaforen. De Nieuwe Apostolische Kerk komt bij elkaar in de Annie Romeijn Verschoorlaan. 

​