Pniël Julianadorp

D

De kerk was niet meer dan een houten barak, overgebracht vanuit Texel, waar zij tijdens de oorlogsjaren had gediend als interneringsbarak voor politieke delinquenten. Na de oorlog werd de barak onderdeel van strafkamp De Vlijt, waar onder meer Nederlandse SS’ers en NSB’ers gevangen werden gehouden. In 1948 kreeg zij in Julianadorp een nieuwe bestemming: zij werd de gereformeerde kerk van het dorp.

​

De eenvoudige houten barak aan de Landbouwweg was nauwelijks als kerk te herkennen, maar met een preekstoel, banken voor honderd kerkgangers en een harmonium kreeg zij toch een kerkelijke uitstraling. Zo hoefden de gereformeerde Julianadorpers niet meer uit te wijken naar de Rehobothkerk of de Bethelkerk, die op zondagen vaak overvol waren.

​

De gereformeerde predikanten verzorgden de diensten bij toerbeurt. De middagdienst vond plaats om half drie, zodat predikanten uit Den Helder tussen hun eigen diensten door ook hier konden voorgaan. Tot 1981 werden in het gebouw kerkdiensten gehouden; daarna kreeg het een andere bestemming.