Johannes Bootsma

Johannes Bootsma werd geboren op 4 augustus 1863 in het Friese dorp Gauw, als zoon van Ymte Johannes Bootsma en Jantje Douwes Bakker. Op 2 mei 1887 trad hij in het huwelijk met Minke Groeneveld te Sneek; hij was toen 23 jaar oud. Na zijn theologische opleiding werd Bootsma predikant binnen de Gereformeerde Kerken in Nederland. Hij diende aanvankelijk de gemeente van Kollum en vervulde vervolgens, van 1895 tot 1898, het ambt van predikant in Den Helder.

In mei 1896 ontving Bootsma een benoeming tot geestelijk verzorger in de psychiatrische inrichting “Bloemendaal” in Loosduinen, destijds aangeduid als een krankzinnigeninrichting. Opmerkelijk genoeg bedankte hij aanvankelijk voor deze benoeming, zo meldde de krant een maand later. Toch veranderde hij van inzicht. Op 23 januari 1898 berichtte Het Vliegend Blaadje dat Bootsma alsnog was benoemd tot geestelijk verzorger op Bloemendaal, en dat de bevestiging inmiddels had plaatsgevonden in de zogenoemde “gestichtskerk” van de instelling. Vermoedelijk was er een nieuw beroep uitgebracht, dat hij deze keer aannam.

Als geestelijk verzorger op Bloemendaal gaf ds. Bootsma pastorale en geestelijke begeleiding aan psychiatrische patiënten. Hij woonde met zijn gezin in de pastorie op het terrein van de instelling en werd daar een vertrouwd gezicht in de gemeenschap. Op 5 maart 1898 verscheen wederom een bericht in Het Vliegend Blaadje, ditmaal over een discussie in de gemeenteraad van Den Helder. Het betrof een bijdrage van 1100 gulden voor de verpleegkosten van een jongetje dat in Bloemendaal was opgenomen. De toedracht is niet geheel duidelijk, maar dominee Bootsma lijkt in enige mate bij de zaak betrokken te zijn geweest. Johannes Bootsma overleed op 27 november 1941 in ’s-Gravenhage, op 78-jarige leeftijd.